ابن عربی می گوید:انسان با هر چیزی که روبرو می شودبه نحوی ازانحاء با آن ارتباط برقرارمی کند
بایدبه جنبه کمال آن چیز توجه کندواز کمال خاص آن بهره مند شود مثلا اگر با جماد یا نبات یا
حیوان سروکار دارد درمزایای وجودی آن غورکرده، مشترکات خودرا با آن دریابد واز این جهات
مشترک استفاده کند.وی به صفات جمادی صفا و مروه اشاره کرده می گوید: حاجی که میان صفا
و مروه سعی می کند متوجه باشدکه صفاومروه هردوجامدند وبیت خدا نیزازچند تکه سنگ جامد
تشکیل شده است جمادبه جهت جامد بودنش، هیچ اراده واختیاری نداردوفقط درمسیری که خدا
برای آن درنظر گرفته است،حرکت می کندوتنها موجودی است که در مسیرعبادی خود بدون هیچ
خواهش ارادی یا غریزی ثابت می باشد.با اینکه نبات و حیوان نیزاراده ندارند اما چون غریزه دارند
از این رو نوعی خواستن ومیل درآنها وجود داردکه درجماد نیست بنابراین عبودیت جماد خالص
است پس انسان باید به این جهت جماد توجه کرده ودرحال سعی میان صفا و مروه تلاش کندکه
عبودیتش را خالص گرداند.
به نقل از فصلنامه میقات
